ساعت هشت امشب.. تالار وحدت.. سمفونی انقلاب اسلامی
خیلی وقت بود به خاطر گرفتاری و کمی وقت به تئاتر یا کنسرت موسیقی نرفته بودم. اما امشب به لطف دعوت بچه‏های وزارت ارشاد با دکتر محمد حمزه زاده به تالار وحدت رفتیم تا کار حجیم و زیبای محید انتظامی را از نزدیک ببینیم.. چیزی که باعث می‏شد با انگیزه‏ی بیشتری به دیدن این کار بروم، اول اصل علاقه‏ام به ارکست (ارکستر) سمفونیک آن هم با این حجم بزرگ بود.. دوم نام هنرمند متعهد و برجسته‏ی کشور مجید انتظامی بود که باعث علاقه‏مندی من برای دیدن این اثرش می‏شد.. انگیزه‏ی مهم دیگرم این بود که شعر، توسط دوست شاعرم پرویز بیگی حبیب آبادی گفته شده بود.. خودش قبلا به من گفته بود که دارد شعری با حدود یکصد و پنجاه بیت برای این کار می‏سراید.. و آخرین دلیل اینکه بعضی از دوستان هم در گروه موسیقی نقش ایفا می‏کردند..
رهبری ارکستی با بیش از صد و ده نوازنده و حدود پنجاه نفر خواننده ی کر، توان هنری می‏خواهد که مجید انتظامی از عهده‏ی آن خوب برآمده بود.. تک‏خوانی سالار عقیلی و نیما مسیحا نیز از نقاط قوت کار به‏شمار می‏رفت.. حضور انبوه دف‏نوازان در میان مردم و گرداگرد سالن مملو از جمعیت ابتکاری بود که حال و هوای دیگری به این کنسرت می داد... به هرحال کار زیبایی بود؛ آمیزه‏ای از ادبیات اسلامی و انقلابی و تلفیقی از هنر سنتی و کلاسیک که بعد از مدت‏ها خستگی را از جسم و جانمان گرفت.. دستشان درد نکند..